Dzisiaj przychodzę do was z recenzją patronacką książki o bardzo intrygującej okładce, jak i tytule. „Pralka” autorstwa Mark Arturro to utwór dramatyczny pisany wierszem, z licznymi rymami. To co czyni go wyjątkowym, to że jest przedstawiony jako spektakl.
Głównymi bohaterami są zwykli, prości ludzie, którzy gustują w schadzkach przyprawionych alkoholem. Są oni lekko znudzeni własną egzystencją, leniwi i lubiący narzekać. Spotykają się w obskurnej suterenie i przy „kilku głębszych” rozmawiają na różne tematy, nie szczędząc przy tym przekleństw. Zapewne taki język w każdej innej powieści by mi przeszkadzał, jednakże tutaj było to potrzebne i genialnie pasowało kreując prawdziwy obraz ludzi ich pokroju.
Niesamowicie zaskoczyło mnie to, jaką rolę odegrała tu tytułowa pralka! Nie powiem wam tego, bo chcę, abyście mieli takie samo zaskoczenie i taką minę jak ja!!
Jeżeli chodzi o sceny - nie są one długie, bywają zabawne, czasami irytujące, ale momentami skłaniają do głębszej refleksji.
Nie mam pojęcia jak autor to uczynił, ale sprawił, że wcale nie czułam się jakbym czytała tekst, lecz jakbym była razem z bohaterami. Naprawdę dawno już nie widziałam bohaterów tak zwykłych i tak realnych. I dawno nie czułam się tak niekomfortowo – a wszystko przez genialnie wykreowany obskurny obraz miejsca wydarzeń. Uważam to jednak za plus, bo świadczy to o zdolnościach autora do przeniesienia czytelnika w zupełnie inny wymiar. Jest dojrzały, ma poczucie humoru i ma ogromny dar obserwacji. A bohaterów choć bywają irytujący przez swoje postawy, na pewien sposób da się nawet lubić. Poznajemy ich bliżej i trochę bardziej zaczynamy rozumieć takie środowisko, a przede wszystkim uświadamiamy sobie, że tacy ludzie istnieją przecież naprawdę.
Ta pozycja jest godna uwagi, zwłaszcza dla tych, którzy do tej pory sięgali głównie po lekkie i cukierkowe powieści. Może się to okazać dla was ciekawym i cennym doświadczeniem.
Moja ocena: 8/10
Współpraca reklamowa z
Wydawnictwo AlterNatywne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz